Een vrouw volgt een opleiding tot vrachtwagenchauffeur met baangarantie. Zij sluit met de werkgever een studiekostenovereenkomst. Hierin wordt afgesproken dat de werkgever de opleidingskosten betaalt, maar dat de werknemer een deel van de kosten moet terugbetalen als zij voortijdig uit dienst gaat.

Na het succesvol behalen van haar rijbewijs start de vrouw haar dienstverband bij de werkgever als chauffeur. Kort na de start besluit de werkgever om de arbeidsovereenkomst op te zeggen. Dit resulteert in een beëindiging van het dienstverband, binnen een jaar na afronding van de opleiding.

De werkgever eist vervolgens dat de vrouw 75% van de studiekosten terugbetaalt, conform de afspraken in de studiekostenovereenkomst. Zij weigert dit en vordert op haar beurt betaling van overuren, die zij stelt te hebben gemaakt tijdens haar dienstverband. Dit leidt tot een rechtszaak.

De rechter oordeelt dat de studiekostenbedingen voldoen aan de wettelijke vereisten met betrekking tot een redelijke baatperiode, een glijdende schaal en duidelijkheid over de voorwaarden. Er zijn geen bijkomende omstandigheden die het onredelijk maken dat de werkgever de kosten opeist, ondanks dat de arbeidsovereenkomst is opgezegd door de werkgever. Er is geen sprake van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. De tegenvordering van de vrouw, die stelt dat overuren niet zijn uitbetaald, wordt vanwege een gebrek aan onderbouwing afgewezen.